Sinter Maarten.
Sinter Maarten. Een paar avonden geleden was het weer raak. Alleen de bikkels gingen lopen in de stromende regen, ouders met hun kinderen langs de deuren om snoep te vergaren. Traditiegetrouw vluchten wij dan naar een restaurant of andere gelegenheid om de avond door te brengen. Maar eenmaal eerder hebben wij jaren geleden in zo’n eetgelegenheid zo’n heerlijk kindje aan onze tafel gehad. De ouders zaten verderop te eten en de kinderen mochten ‘zelfstandig’ langs de deuren en de smakkende mensenvermenigvuldigers hadden niet in de gaten dat hun wilde kroost alle eettafels in het etablissement af ging struinen.
Dit ‘feest’ is van oorsprong bedoeld als bedelfeest voor de armen. En ik kende het van met name de Zaanstreek en West-Friesland, waar veel mensen al in de deuropening zaten met een schaal met lekkernijen. Tegenwoordig doet heel Nederland mee.
Eerlijk gezegd: waar slaat dat op! Een bedelfeest? Anno 2019? De commercie heeft het jaren geleden in andere delen van Nederland geïntroduceerd. En de scholen en kinderopvangkooien gingen daar gretig op in om de kinderen zich niet te laten vervelen. Dus lampionnen maken en mutsjes van stevig papier in elkaar frunniken.
Meer dan twintig jaar geleden hebben we in Amsterdam nog een keer meegedaan. Snoep in huis gehaald. In een grote schaal en laat die kinderhandjes maar wapperen en graaien. Achteraf hoorden we van een bevriende moeder dat dat helemaal fout was! Dat is niet hygiënisch met al die vieze kinderkluifjes in dezelfde schaal met onverpakte snoepjes. Die losse dingen werden thuis direct weggegooid, mochten we uit de pedagogisch verantwoorde moedermond vernemen. Huh? Dus alleen verpakte marsen, kittekatten, bounties, snickers, etc. zijn goed genoeg voor de tere kleutermaagjes.
En wat dacht je van al die onverantwoorde e-nummers, kleur-, geur- en smaakstoffen. Waar dacht ik wel dat ADHD vandaan kwam en nog meer van dat soort ziekelijke afkortingskinderkwalen. En denk er heel eigentijds om dat je in de winkel wel op let van het etiket; geen gluten, niet meer dan 10% suikers en geen dierlijke toevoegingen.
Andere ouders vonden die mandarijntjes, bananen, (granaat!)appels en meloenen weer niks voor hun kindertjes, dus snoep voor de kids en fruit voor de ouders.
Tegen mijn vrouw zei ik dat ik het jaar daarop alleen maar foute snoepjes zou kopen waar die ‘arme’ kinderen helemaal hyper van zouden worden, zodat ze nooit meer voor mijn deur zouden komen kwelen. Dat ging haar echt te ver en een heel jaar lang heeft ze met succes mijn harde opstelling vermild zodat we toen volgens het aloud beproefde polderoverlegmodel tot het compromis zijn gekomen om te vluchten. En een verhuisvlucht naar Almere – die Flevopolder moet toch nog niet bevuild zijn door de middenstand met dit Zaanse feest? – bleek toch niet een voldoende oplossing. Dus 11 november gaan we voortaan de deur uit om niet het slachtoffer te worden van nare kinderzieltjes die ons afschuwelijke ketterliedjes toeschreeuwen.
Toch denk ik dat het over enkele jaren niet meer kan om snoeperijtjes op te halen aan de voordeuren. Dan komt de mobiele pinpasautomaat mee zodat we direct kunnen storten, of nee, tegen die tijd is een mobieltje van de ouders al voldoende om een forse betaling te doen onder de toepasselijke app-naam maartenpay of sinterpin. Die ouders nemen dan jou de moeite uit handen om verantwoord eten in huis te halen maar daar moet dan wel een hoger bedrag tegenover staan en daarmee vullen de opvoeders gretig hun eigen bankportemonnee. Sinter Maarten de ouders zijn oude taarten.
Mocht ik het vergeten zijn dat het de elfde van de elfde is, dan ga ik er met een megafoon tegenin zingen:
Sinter, Sinter Maarten,
de ouders zijn oude taarten,
de kinderen kwelen af en aan,
laat ze alsjeblieft weg gaan.
Voor het daaropvolgende jaar zet ik dan een paar emmers water achter de deur. Mijn vrouw heeft dan nog een heel jaar om deze waterterreurplannen van mij te verzachten; ‘k ben benieuwd of haar dat lukt. Beter nog, ik start een actiegroep Kick Out Sinter Maarten.