Versoepeling bezoek verzorgingstehuizen lijkt op fopspeen
Versoepeling bezoek verzorgingstehuizen lijkt op fopspeen.
Vanaf 11 mei 2020 startte een proef met 25 verpleeghuizen c.q. woonzorgcentra, wat inhield dat daar bezoek van één persoon per bewoner in het huis zou mogen plaatsvinden.
De proef bleek geslaagd en daarom mochten al deze huizen waar geen corona heerste zo’n bezoekregeling invoeren met ingang van 25 mei 2020.
Van één zo’n bij mij bekend woonzorgcentrum duurde het – ondanks dat de maatregelen dus al veel eerder bekend waren en dus alle voorbereidingen getroffen hadden kunnen worden – tot zaterdag 30 mei 2020 voor die bezoekregeling mogelijk werd gemaakt.
En de voorwaarden:
- Slechts één vaste persoon mocht als in-huis-bezoek fungeren op één vast uur en dito dag per week.
- Daarbij natuurlijk 1,5 meter afstand bewaren en er moest ook nog permanent een door het huis verstrekt mondkapje worden gedragen.
- Handen wassen of desinfecteren bij binnenkomst en gezicht niet aanraken.
- Geen fysiek contact met de bewoner en geen consumptie van eten of drinken. Er mag geen zelfgemaakt eten of drinken mee genomen worden.
- Uiteraard moet die contactpersoon klachtenvrij zijn, hetgeen bij elk bezoek wordt ondersteund door een vragenlijst in te vullen met de begeleider die de contactpersoon naar de kamer brengt.
- Geen verder contact met andere bewoners en/of zorgmedewerkers. Geen toiletbezoek toegestaan.
- Geen huisdieren mee naar binnen.
De oude bezoekregeling, van een buitenruimte voor het bezoek met een plastic afscheiding naar de bewoner die binnen zat, blijft gehandhaafd. Evenals digitaal beeldbellen.
De meeste maatregelen zijn herkenbaar vanuit de zorg voor bewoners en medewerkers, maar wordt met deze maatregel iets verbeterd? Wellicht voor bewoners met een fysieke beperking, maar voor demente bewoners is dit een verslechtering.
Los van de tegenstelling van mondkapjesgebruik (hadden toch geen waarde, want ging om afstand houden) én anderhalve meter afstand, kan de bewoner niet worden aangeraakt. Leg dat maar eens uit aan die demente bewoner. Sterker, door het mondkapje is de communicatie naar een demente bewoner gereduceerd tot minder dan een schriftelijke exercitie.
Meerdere onderzoeken tonen aan dat de waarde van communicatieonderdelen grotendeels verdeeld kan worden in:
- lichaamstaal 55% (combinatie van gezichtsuitdrukking, oogopslag, lichaamshouding, etc.);
- stemgeluid 38% (hoogte stem en variaties tijdens het spreken);
- inhoud 7% (datgene wat gezegd wordt).
Conclusie: bij een raamgesprek kunnen alle onderdelen van de communicatie, ook in hun onderlinge samenhang, volledig aan bod komen. Bij een bezoek in huis met deze maatregelen valt het belangrijkste deel, te weten de lichaamstaal grotendeels al weg. Dat is dus ‘inleveren’ in plaats van ‘verbeteren’.
Dat geldt des te meer voor demente bewoners, aan wie moeilijk tot onmogelijk uit te leggen is, laat staan begrijpelijk te maken, dat er een coronavirus heerst wat deze beperkingen noodzakelijk maakt. En dus geen gezichtsherkenning, geen aanraking, geen kussen, geen omhelzingen, etc. Als je demente naaste van de instelling je aanraakt of probeert aan te raken moet je dus wegspringen en je afkeren? Wat een verbetering!
Daar waar de verpleeghuizen op het hoogst van de coronacrisis compleet waren vergeten, schiet de overheid nu door in een fopspeen van een niet-fysieke, tegennatuurlijke bezoekregeling. Laat dat dan achterwege, dat is beter voor de bewoner en de naasten die (vooraf) samen blij zijn gemaakt met een dode coronamus.
door: Guus