Wanneer gaan we niet naar Qatar
Wanneer gaan we niet naar Qatar
We weten voldoende over de misstanden van Qatar, waar enerzijds het Wereldkampioenschap voetballen onrechtmatig is binnengehaald en anderzijds de buitenlandse arbeidsmigranten, betrokken bij de bouw van de WK-voorzieningen, zo ernstig worden uitgebuit dat er doden bij vallen. In elk geval is het niet mogelijk er niet van te weten.
Toch bleef het WK door de FIFA toegewezen aan Qatar en werd het mogelijk dat het – zacht uitgedrukt – oneerlijke Qatar nog verder kon gaan in zijn subversieve activiteiten door het uitknijpen van afhankelijke buitenlandse hulptroepen van mensen die in de ondraaglijke hitte moesten werken, te weinig drinken en eten kregen, niet voldoende uitbetaald kregen (terwijl geldgebrek toch geen rol kan spelen bij Qatar), paspoorten moesten inleveren, mede daardoor niet van werkgever konden wisselen en alles bij elkaar eerder als slaven dan arbeidskrachten werden behandeld. Resultaat: veel doden, arbeidsgehandicapten en medewerkers die onvoldoende betaald kregen en krijgen. Wanneer gaan we niet naar Qatar.
En natuurlijk werden er vragen gesteld aan de Nederlandse voetbalbond, KNVB, aan trainer/coach en spelers, aan omroepen en hun medewerkers, en aan sponsors (waarvan een aantal zich niet laat zien in Qatar met hun vriendjes). Ook de regering worstelde met de vraag wel of niet te gaan, en als zij zich toch lieten zien in Qatar: met wie dan wel? Uiteindelijk besloot onze verheven regering het aloude argument van stal te halen: door wel te gaan kun je invloed uitoefenen. Een oncontroleerbare belofte, dus loos. En nog nooit heeft het enig meetbaar resultaat opgeleverd.
Sterker nog, politici houden niet van de ‘als’-vraag, maar laten we die dan toch eens stellen: als 6.500 dode arbeiders, vele levenslang gezondheidsbeschadigden en ontelbare tot-slaaf-gedegradeerden voor ons voetbalfeestje niet voldoende is om niet te gaan, hoeveel dan wel? Is 10.000 doden dan wel genoeg om ‘nee’ te zeggen tegen een reis naar Qatar? Niet te verwachten, want ligt te dicht bij die 6.500. En wat bij 50.000? Of 100.000? Hetzelfde geldt de aantallen arbeidsgehandicapten en uitgebuite mensen.
De vraag hoeveel geld er is gemoeid met de omkoping om het WK toegewezen te krijgen in Qatar is mijns inziens minder van belang. Zeker niet voor de Nederlandse regering. Wanneer gaan we niet naar Qatar
Dezelfde vraag kan gesteld worden ten aanzien van Rusland. Hoeveel journalisten en oppositieleden moeten er tot jarenlange gevangenisstraffen worden veroordeeld tot zelfs in het buitenland vermoord worden om geen pilsje meer met de initiator meer te drinken? En hoeveel vliegtuigen moeten er uit de lucht worden geschoten als MH17? Hoeveel land moet er toegevoegd worden aan het Poetin-rijk, om niet meer naar een sportevenement te gaan in Rusland?
En hoeveel Tibetanen moeten er geknecht of gemarteld worden, dan wel ‘verdwijnen’ door toedoen van de Chinese machthebbers om een groots sportevenement daar niet bij te wonen? En hoeveel gedode, gemartelde en ‘heropgevoede’ Oeigoeren moeten er opgeofferd worden? En mag China dan wel of niet Taiwan inlijven?
Overigens speelt dit precies zo voor de klimaattop in Egypte, het land van de heer Sisi’s schrikbewind voert waar verdwijningen, martelingen en ladingen politieke gevangenen aan de orde van de dag zijn. En de volgende klimaattop is al gepland in Dubai, de Verenigde Arabische Emiraten, waar de mensenrechten ook niet bepaald top te noemen zijn. Maar daarover geen discussies bij de deelnemers. Wanneer gaan we niet naar Qatar
En wat heeft het wel gaan en het aan de orde stellen van de mensenrechtenschendingen in Rusland en China opgeleverd? Kan de regering daar antwoord op geven? Kan de Tweede Kamer, als controle-instituut van de opeenvolgende regeringen, daar misschien een parlementaire enquête naar houden?
Allemaal vragen. De ant(i)-woorden blijven zonder twijfel uit. De regering zal blijven gaan, wat er ook gebeurt. Zij verzint een ongetwijfeld een flinterdunne argumentatie om wel te gaan.
Auteur: Guus